Boskap Leenderbos
Het is een rustige herfstdag in het Leenderbos. We staan in een zestig meter brede strook van vijf kilometer lang waar zo’n tien jaar geleden grote dennen, sparren en enkele berk stonden. De dooie takken liggen op de grond. Ook zie je nog een enkele stobbe, doorboord door insecten en bedekt met mos en paddenstoelen. Nu groeit er veel pijpenstrootje en wat struikheide. Overal schieten jonge berkjes, Amerikaanse vogelkers en een enkele den op. Dat gaat razendsnel. De vogelkers is net omgehakt en ligt in hopen bijelkaar.
Nijmegen heeft er een nieuw park bij. Niet één met majestueuze boompartijen en sappige ligweiden, maar met een levende rivier en een schitterende collectie bruggen. Hoog- of laagwater? Het maakt niet uit er is altijd wat te beleven.
Wandelmagazine verkent de toekomst van natuur- en cultuurlandschappen in het nieuwste geologische tijdvak: het Antropoceen. Na de dun bevolkte Poolse Oderdelta (WM 18-4) waar het wemelde van de vogels en zoogdieren, wandelen we door een eeuwenoud veenweidelandschap onder de rook van Amsterdam: Amstelland. Daar ploetert de boer voort en zoekt de stedeling rust en ruimte om te wonen en verpozen.
Nijvere bevers, burlende edelherten en indrukwekkende zeearenden, het stikt er van in de Oderdelta. Het landschap met weiden, rietvelden en moerasbossen oogt als Holland uit de plaatjesboeken van Jac. P. Thijsse. Hoe krijgen die Polen dat voor elkaar? 
In het Finse nationaal park Patvinsuo gaan we op zoek naar ongerepte natuur. Het beeldmerk van het park is de bruine beer. Dat schept verwachtingen. 
